هم میهن آزاده !
کشور ما روزهای حساسی را می گذراند. مردم و به ویژه زنان آزاده ایران در سخت ترین شرایط سرکوب برای رفع کامل تبعیض، برابری حقوق، آزادی و دموکراسی مبارزه می کنند. ایران آزاد و آباد فردا که دست آورد مبارزه قهرمانانه آن هاست، به همه ما تعلق دارد. ایرانِ همه شهروندان، برابر و به دور از هرگونه تبعیض جنسی، قومی، دینی و عقیدتی.
بر ما ایرانیان خارج از کشور است که در این روزهای دشوار و در این مبارزه سرنوشت ساز، زنان، دانشجویان، کارگران و ... میهن مان را تنها نگذاریم.
با توجه به نقش مهم زنان در مبارزه ای که در دوسال گذشته در ایران و در ماه های اخیر در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا جریان داشته، امسال بزرگداشت روز جهانی زن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به همین دلیل راهپیمایی امسال در پاریس به گونه ای سازماندهی شده است که از برابر سفارتخانه های ایران، مصر و الجزائر می گذرد. به این ترتیب همه نهادهای شرکت کننده در این راهپیمایی همبستگی خود را با مبارزه زنان در این کشورها نشان داده و از خواست های به حق آن ها پشتیبانی می کنند.
کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی که همراه با ده ها نهاد ایرانی در اروپا و آمریکا فراخوان سراسری برای بزرگداشت روز جهانی زن را امضا کرده است، از ایرانیان ساکن پاریس دعوت می کند که در راهپیمایی 5 مارس شرکت کنند. حضور تک تک مابرای نشان دادن همبستگی مان با مبارزه زنان آزاده ایرانی اهمیت دارد
راه پیمایی به مناسبت روز جهانی مبارزه برای حقوق زنان
5 مارس، ساعت 14:30، ایوان حقوق بشر - تروکادرو
توقف مقابل سفارت ایران، سفارت مصر و سفارت الجزیره
راهپیمایی برای برابری، آزادی و شأن انسانی
8 مارس 2011، روز جهانی مبارزه برای برابری حقوق زنان و مردان، همچون باقی روزهای 8 مارس نیست. این بار این روز در حالی فرا می رسد که نسیمی آبستن امید، از کشورهای جنوبی وزیده است. باد جنوب با عطر مردمی آمیخته که برای اعاده ی شأن انسانی، آزادی و برابری به پاخاستند. فریاد «بن علی برو » زنان و مردان تونس بود که در ماه ژانویه دیکتاتوری رژیمی غیر قابل تحمل را سرنگون کرد. مردم مصر با همین شعار به مبارزه ی «حسنی مبارک» رفتند و به حکومتش پایان دادند. « برو »، فریادی که تمام خواست مردم را در خود جای داده است، طنین انداز امیدیست که غیر ممکن را ممکن می کند و یأس، شک و تردید را در فرانسه و اروپا به چالش می کشد. در هر دوی این کشورها، زنان از اولین روزهای خیزش در سرنگونی دیکتاتور با حضور پررنگ و مؤثر خود نقش مهمی ایفا کردند.
امروزه زنان در سراسر دنیا، برای مبارزه با حکومت های زورگو و شکنجه گر و جوامع مردسالاری که همجنس گرایی را تاب نمی آورند، با هم متحد می شوند. آنها برای رسیدن به خودکفایی و استقلال تلاش می کنند تا به تبعیض های جنسیتی پایان دهند. ما در مبارزه ی آنها شریکیم.
زنان تونسی، می خواهند برابری حقوق در قانون اساسی کشور در نظر گرفته شود، جدایی دین از سیاست تضمین شود، تمامی مواد کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان پذیرفته شوند و حقوق نابرابر خانواده، به خصوص قوانین ارث بازنگری شود.
زنان مصری، می خواهند قانون احوال شخصیه لغو شود، دین از سیاست جدا باشد و زنان در کمیسیون بازنویسی قانون اساسی شرکت داشته باشند.
زنان الجزیره، برابری حقوق زنان و مردان را مطالبه می کنند و خواستار پایان دادن به وضعیت اورژانس در کشور، گسترش آزادی های شخصی و جمعی هستند، شغل و عدالت اجتماعی، قوانین شهروندی برابر و بهبود قانون خانواده را می خواهند.
زنان ایرانی حکومتی جدا از دین، قانون خانواده ی برابر، تغییر تمام قوانین تبعیض آمیز علیه زنان، برابری در قانون اساسی را می خواهند و امضای کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان را مطالبه می کنند.
زنان افغان، اجرای کامل و دقیق قانون اساسی را با وجود ایراداتی در آن، می خواهند چرا که این کار حضور زنان در جامعه را تسهیل و تضمین می کند. زنان در افغانستان قربانیان اصلی فقر و فساد هستند و هر گونه مذاکره با طالبان را رد می کنند و آن را مانعی برای رسیدن به مردم سالاری و ثبات کشور می دانند.
در فرانسه، رفتارهای مردسالارانه همچنان برقرار است و نابرابری ها ادامه دارد:
· زنان برای برابری دستمزد، فرصت های شغلی برابر و رسمی کردن شاغلین زن، برای پایان دادن قراردادهای نیمه وقت مبارزه می کنند. در فرانسه 80% کسانی که با درآمد 750 یورو در ماه زندگی می کنند زن هستند.
· آنها برای احقاق حقوق و شرایط پیشگیری و پایان دادن داوطلبانه به بارداری، که در معرض تهدید قرار گرفته است و ممکن است از دایره ی خدمات تأمین اجتماعی خارج شود، مبارزه می کنند.
· زنان فرانسه برای گسترش خدمات عمومی مانند بهداشت، آموزش و پرورش، عدالت اجتماعی و لغو و تصویب قوانینی که نابرابری ها را تشدید می کند متحد می شوند و مبارزه می کنند.
· آنها می خواهند قانون 9 ژوییه 2010 در مورد خشونت علیه زنان اجرا شود و امکانات لازم جهت اجرای آن در اختیار کمیته ی پی گیری قرار گیرد.
· احترام به حقوق پناهندگان و مهیا کردن شرایط مناسب برای زنانی که به دلیل عقاید سیاسی یا مذهبی، قومیت یا نژاد و یا گرایش جنسی مجبور به مهاجرت شده اند از مطالبات آنهاست.
· برابری خواهان فرانسه با لزبوفوبی، تبعیض جنسیتی، تبعیض نژادی و تمامی انواع تبعیضاتی که زنان قربانی آن هستند، و برای سیاست درست آموزش برابری مبارزه می کنند.
مبارزات ما در همه جای دنیا مشترک و آرمان های ما یکیست. چه در تونس، چه در کابل، در رم یا ورشو، کینشازا یا پاریس، همه برای برابری، آزادی و شأن انسانی مبارزه می کنیم. آرمانهایی که دیروز ما را دور هم گرد آورده و امروز ما را متحد می کند.
همه جای دنیا زنان صدای خود را
برای مطالبه یِ شأن انسانی، برابری و آزادی به گوش می رسانند
Marche pour l’Egalité, la Liberté et la Dignité
Trocadéro (Parvis des droits de l’homme)
Le 5 Mars à 14h30
Ce 8 mars 2011, journée internationale de lutte pour les droits des femmes, n'est pas un 8 mars comme les autres. C'est un 8 mars porteur d’espoir venu du Sud. Un Sud en marche revendiquant LA DIGNITE, LA LIBERTE et L’EGALITE.
Avec son « Dégage Ben Ali! » : la Tunisie a ouvert la voie en renversant, mi-janvier, le dictateur et le régime dont elle ne voulait plus. L'Égypte a suivi avec un slogan identique à l’encontre du président Hosni Moubarak. «Dégage», un mot qui résonne aujourd’hui comme une note d’espoir rendant l’impossible possible et défiant la démoralisation et le scepticisme ambiants en France et en Europe. Deux dictatures mises à terre en moins d’un mois, ceci ne peut qu’avoir des répercussions dans l'ensemble de la région et au-delà. Dans les deux pays, les femmes étaient présentes dès les premiers jours et ont, nombreuses et résolues, participé à ce bouleversement. Partout ailleurs de par le monde, les femmes continuent à se mobiliser, à se battre contre des régimes autoritaires et tortionnaires, contre des sociétés machistes, hétéro-sexistes et rétrogrades. Elles se battent pour leur autonomie et pour qu’il soit mis fin aux discriminations dont elles sont l’objet. Ce combat est le nôtre. Les Tunisiennes revendiquent la consécration de l’égalité des droits dans la constitution, l’instauration de la laïcité, la levée des réserves émises lors de la ratification de la CEDAW et la réforme du droit de la famille inégalitaire (notamment en matière d’héritage). Les Egyptiennes veulent l’abrogation du code du statut personnel, la mise en place d’un Etat laïque et leur participation à la commission pour la réforme de la constitution. Les Algériennes veulent l'égalité des droits et sont partie prenante des aspirations et des revendications pour un Etat de droit : levée de l'état d'urgence, rétablissement des libertés individuelles et collectives, travail et justice sociale. Elles demandent l'abrogation du code de la famille et veulent des lois civiles égalitaires. Les Iraniennes veulent l’abrogation du code de la famille et de toutes les lois discriminatoires à l’encontre des femmes, l’égalité des droits dans la constitution, la ratification de la CEDAW* et un Etat laïque. Les Afghanes appellent au respect et au maintien de la constitution de l'Afghanistan (malgré ses lacunes) qui garantit et favorise la place des femmes, aujourd'hui premières victimes de la corruption et de la pauvreté. Elles refusent toute négociation avec les Talibans, frein à la démocratisation et à la stabilité du pays. En France, les rapports de domination hommes/femmes sont toujours à l’œuvre. Force est de constater les inégalités dont les femmes sont l’objet. Elles continuent à se battre :
§ Pour l’égalité des salaires, la mixité de l’emploi et la régularisation de toutes les travailleuses sans papiers, contre le travail partiel imposé et la précarisation : 80% des salariés qui vivent avec 750€ par mois sont des femmes.
§ Pour le droit à l’avortement et la contraception menacé par la casse de l’hôpital public et la remise en question de la sécurité sociale.
§ Pour le maintien et le développement du service public : santé, petite enfance, éducation, justice… et contre la réforme des collectivités territoriales.
§ Pour l’application de la loi du 9 juillet 2010 contre les violences faites aux femmes, le comité de suivi et de vigilance exige des moyens.
§ Pour le respect du droit d'asile pour les femmes persécutées, non seulement en raison de leurs opinions politiques ou dans le cadre de persécutions racistes et religieuses, mais aussi de leur orientation sexuelle.
§ Pour une véritable lutte contre la lesbophobie, le sexisme, le racisme et toutes les formes de discrimination dont sont victimes les femmes, pour une véritable politique d’éducation à l’égalité.
Nos luttes sont communes et nos aspirations se rejoignent : qu’on vive à Tunis, Kaboul, Rome ou Varsovie, Kinshasa ou Paris, les combats pour l’EGALITE, la LIBERTE et la DIGNITE nous réunissaient hier et nous rassemblent aujourd’hui.
Partout dans le monde des femmes font entendre leur voix
pour revendiquer la dignité, l’égalité et la liberté.
Toutes et tous ensemble pour un monde égalitaire, laïque
et contre la mondialisation néolibérale.
Manifestation le 5 Mars à 14h30 Trocadéro (Parvis des droits de l’homme)
PARCOURS MANIFESTATION DU 5 MARS 2011
14h30 Rassemblement au Trocadéro, Parvis des droits de l'homme, Avenue du Président Wilson- Place d'Iéna : arrêt à proximité de l'ambassade d'Iran, Avenue d'Iéna - Place des Etats-Unis : arrêt à proximité de l'ambassade d'Egypte- remonter l'Avenue d'Iéna en direction de la Place Charles de Gaulle, Avenue de Presbourg, Avenue de Friedland, place Rio de Janeiro, rue de Lisbonne : arrêt à proximité de l'ambassade d'Algérie - Dispersion au métro Courcelles.
*CEDAW : convention sur l’élimination de toutes les formes de discrimination à l’égard des femmes
Posted via email from lissping
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.